آیاتى كه امام حسین علیه السلام در مسیر حرکت خود به آنها استناد فرمودند

۱) ۳۳ احزاب:

در مسير حرکت امام حسين (ع) از مدينه تا کربلا اتفاقات و حوادث قابل تأمل و شگفتي رخ داد و حضرت در مقابله و مواجهه با هر کدام با تأسي و استفاده از قرآن حرکت خود را قاطعانه و محکم پيش مي بردند. در مدينه هنگامي که مروان نماينده يزيد مأمور شده بود تا از امام حسين (ع) هر طور که شده بيعت بگيرد اما رو به مروان کرد و فرمود: واي بر تو، تو پليدي در حالي که ما خانواده اي هستيم که خدا در مقام و منزلت ما فرموده: انما يريد الله ليذهب عنکم الرجس اهل البيت و يطهرکم تطهيرا و پس از آن از بيعت با يزيد ممانعت کردند و به سوي مکه حرکت نمودند.

۲) ۸۸ هود:

امام حسین ع در پایان وصیت نامه اى که قبل از حرکت به کربلا نوشتند به این آیه استناد کردند: و ما توفیقى الا باللّه علیه توكّلت و الیه اُنیب توفیق من جز به (اراده) خداوند نیست که براو توکل کرده ام به او روى آورده ام.

۳) ۲۱ قصص:

همین که براى فرار از بیعت با یزید (در ۲۸ رجب) از مدینه به سوى مکه خارج شدند این آیه را تلاوت فرمودند: فخرج منها خائفا یترقّب قال ربّ نجّنى من القوم الظالمین آنگاه که (موسى) از آنجا ترسان و نگران بیرون شد گفت: پروردگارا! مرا از قوم ستمکار نجات بده.

۴) نساء۷۸ :

همین كه امام حسین ع به سوى مدینه رهسپار شد، گروه هایى از جن و فرشته براى یارى آن حضرت حاضر شدند، امّا امام این آیات را تلاوت فرمودند: اینما تكونوا یدرككم الموت و لو كنتم فى بروج مشیّدة  هرجا كه باشید و لو در برجهاى استوار سر به فك كشیده، مرگ شما را فرا مى گیرد. همچنین آیه ى: كبَرز الّذین كتب علیهم القتل الى مضاجعهم (آل عمران۱۵۴) كسانىكه كشته شدند، در سرنوشتشان نوشته شده بود (با پاى خویش ) به قتلگاه خود رهسپار مى شدند.

۵) ۲۲ قصص:

هنگامى که امام حسین ع شب جمعه سوم شعبان (قبل از حرکت به کربلا) وارد مکه شدند این آیه را تلاوت فرمود: و لمّا توجّه تلقاء مَدیَن قال عسى ربّى اَن یهدنى سواء السبیل چون روبه سوى مدین نهاد، گفت: باشد که پروردگارم مرا به راه راست راهنمایى کند

۶) توبه۵۴ :

انّهم كفروا باللّه و برسوله و لایاءتون الصلاة الاّ و هم كُسالى  آنان به خداوند و پیامبر او كفر ورزیده و جز با حالت كسالت به نماز نپرداخته اند…. و همچنین آیه ى : یرائون الناس و لایذكرون الله الا قلیلا با مردم ریاكارى كنند و خدا را جز اندكى یاد نمى كنند. و آیه ى مذبذبین بین ذلك لا الى هؤلاء و لا الى هؤلاء و من یضلل اللّه فلن تَجِدَ له سبیلا (نساء۱۴۲ -۱۴۳) در این میان (بین كفر و ایمان ) سرگشته اند، نه جزو آنان (مؤ منان) و نه جزو اینان (نامؤ منان) و هر كس كه خداوند در گمراهى واگذاردش، هرگز براى او بیرون شدنى نخواهى یافت و فرمودند: كلّ نفس ذائقة الموت و انّما توفّون اُجوركم آل عمران۱۸۵) هر جاندارى چشنده (طعم) مرگ است و بى شك در روز قیامت پاداشهایتان را به تمامى خواهند داد.

۷) ۴۱ یونس:

در آستانه عيد قربان که امام حسين (ع) به دليل شدت فشار ها و ناامني موجود تصميم به خروج از مکه و حرکت به سوي کربلا گرفتند، نماينده يزيد که مأمور شده بود يا بيعت از امام بگيرد يا او را به شهادت برساند در راه مکه راه را بر امام و اهل بيتش بست و درگير شدند. به امام حسين (ع) گفتند: مي ترسيم شما بين مردم شکاف بيفکني! حضرت اين آيه را تلاوت فرمودند: لي عملي و لکم عملکم انتم بريئون مما اعمل و انا بريء مما تعملون عمل من از آن من و عمل شما از آن شماست. شما از آنچه من مي کنم بري و برکناريد و من از آنچه شما مي کنيد بيزار.

۸) ۱۵۶ بقره:

در وسط راه بود که خبر خيانت مردم کوفه و شهادت پسرعم امام (مسلم بن عقيل) به ايشان رسيد. فرزدق شاعر معروف در بين راه مکه و عراق به امام چنين گفت: چگونه به طرف عراق مي روي در حالي که پسرعموي تو را کشته اند؟ امام بلافاصله پس از شنيدن خبر فرمودند: انا لله و اناليه راجعون.

۹) ۱۰ فتح:

در نزدیکى کربلا همین که حر به امام گفت: چرا آمده اى؟ فرمود: نامه هاى دعوت شما مرا به این جا آورد ولى حالا پشیمان شده اید و این آیه را تلاوت فرمود: فمَن نَكَث فانّما یَنكُث على نفسه پس هرکس که پیمان شکند همانا به زیان خویش پیمان شکسته است

۱۰) ۲۳ احزاب:

در مسیر کربلا هنگامى که خبر شهادت نامه رسان خود «قیس بن مسهر صیداوى» را شنید، گریه کرد و این آیه را تلاوت فرمود: و منهم مَن قَضى نَحبَه و منهم مَن یَنتَظر و ما بَدّلوا تَبدیلا از ایشان کسى هست که برعهد خویش (تا پایان حیات) به سر برده است و کسى هست که (شهادت را) انتظار مى کشد و هیچ گونه تغییر و تبدیلى در کار نیاورده اند.

۱۱) ۴۱ قصص:

همین که فرماندار کوفه (ابن زیاد) نامه رسمى براى حز فرستاد که راه را بر حسین ع ببندد و او نامه را به امام عرضه داشت امام این آیه را تلاوت فرمود: و جعلناهم ائمّة یدعون الى النار و آنان را پیشوایانى خواندیم که به سوى آتش دوزخ دعوت مى کنند و روز قیامت یارى نمى یابند.

۱۲) ۱۹ مجادله :

امام حسین ع در کربلا درباره لشکر یزید براى دختر من سکینه این آیه را تلاوت فرمود: اِستَحوَذ علیهم الشیطان فاَنساهم ذكر اللّه شیطان بر آنان دست یافت، سپس یاد خدا را از خاطر آنان برد.

۱۳) ۷۱ یونس:

در روز عاشورا نيز در بحبوحه جنگ آياتي را تلاوت فرمودند که علاوه بر رسوا کردن دشمن، به بيان اهداف و مقاصد خويش از جنگ پرداختند تا آنان که در لشکر يزيد بودند اين کلمات را شنيده باشند و خود راه خود را انتخاب کنند. فاجمعوا امرکم و شرکائکم ثم لايکن امرکم ثم اقضوا الي و لا تنظرون شما با شريکاني که قائليد کارتان را هماهنگ و عزمتان را جزم کنيد، سپس در کارتان پرده پوشي نکنيد، آنگاه کار مرا يک سره نماييد و مهلتم ندهيد. در ادامه فرمودند: انما ولي الله الذي نزل الکتاب و هو يتولي الصالحين سرور من خداوند است که اين کتاب آسماني را فرو فرستاده و او دوستدار شايستگان است (اعراف۱۹۶) در انتها نيز فرمودند: انی عزت بربي و ربکم من کل متکبر لا يومن بيوم الحساب يعني من به پروردگار خود و پروردگار شما از شر هر متکبري که به روز حساب ايمان ندارد، پناه مي برم (غافر۲۷) و با اين اذکار بود که به ميدان نبرد شتافت و جانانه در راه خداوند متعال به شهادت رسيد.

آيه ۱۷۸ آل‌عمران: امام حسين(ع) در شب عاشورا در اطراف خيمه‌ها و حضرت زينب کبري(س) در مقابل يزيد اين آيه را قرائت کردند. و همين آيه بود که توسط زينب کبري(س) در مقابل يزيد قرائت شد. مي‌فرمايد وَلاَ يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ کَفَرُواْ أَنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ خَيْرٌ لِّأَنفُسِهِمْ إِنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ لِيَزْدَادُواْ إِثْمًا وَ لَهْمُ عَذَابٌ مُّهِينٌ.