پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار رهبر معظم انقلاب در گزارشی به قلم مصطفی آجرلو به بررسی زندگی استاد ابراهیم پورفرزیب(مولائی) و مراودات ایشان با رهبری پرداخته است.به گزارش تنغیم به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای،استاد ابراهیم پورفرزیب معروف به مولایی، از اساتید پیشکسوت قرآن کریم، هفتهی گذشته پس از گذراندن یک دوره بیماری دعوت حق را لبیک گفت.
به همین مناسبت رهبر معظم انقلاب با صدور پیامی درگذشت این استاد مسلم و برجسته‌ی تجوید و قرائت و مربی اساتید قرآن را به جامعه‌ی قرآنی تسلیت گفتند. متن زیر گزارشی کوتاه درباره این استاد بزرگ قرآن و مراودات ایشان با رهبری است.
شبستان کوچک بالای مسجد سنگ‌تراش‌ها در چهارراه گلوبندک تهران، در سال ۱۳۲۷ (هجری شمسی)، شاهد حضور جوان ۲۱ سالهای بود که آغازگر نهضت جدید قرائت قرآن در کشور و تشکیل حلقه‌های بزرگ آموزش و پرورش اساتید بزرگ قرآن شد.
اکبر القرّاء
مرحوم ابراهیم پور فرزیب (مولایی) که رهبر معظم انقلاب از ایشان به‌عنوان استاد مسلم و برجسته‌ی تجوید و قرائت و مربی اساتید قرآن یاد نموده‌اند، مسلط بر قرائت‌های هفت‌گانه و روایت‌های چهارده‌گانه‌ی قرآن بود که در همین زمینه نیز کتاب ارزشمند «تهذیب القرائه» را به رشته‌ی تحریر درآورده و از خود به جای گذاشت.
ایشان از زمره‌ی بزرگان قرآنی کشور بود که به گواهی پیشکسوتان عرصه‌ی قرآن در دوران قبل از انقلاب اسلامی هدایت جامعه‌ی قرآنی و تربیت اساتید قرآنی کشور را با بهره‌گیری از جلسات مردمی برعهده گرفت و آغازکننده‌ی نهضت جدید قرائت قرآن در کشور شد و از این رهگذر در مراودات با اساتید و بزرگان قرآنی کشور برای کسب رهنمود در دهه‌ی ۵۰ در مسجد کرامت مشهد به محضر رهبر معظم انقلاب مشرف می‌شد.
ایشان که از سوی حضرت آیت‌الله خامنه‌ای ملقب به اکبر القرّاء۱ ایران شده است، در بیان خاطره‌‌ای کوتاه از حضور در محضر رهبر معظم انقلاب گفته است: «حضرت ایشان در محفل انس با قرآن در ماه مبارک رمضان در حسینیه‌ی امام خمینی رحمه‌الله در جمع اساتید قرآن به من تفقد فرموده و اظهار نمودند که این اساتید قرآن همه حاصل آن بذرافشانی‌های شماست که ثمراتش را ما امروز در کشور شاهد هستیم.»
مأمن قاریان
استاد مولایی همچنین در سالهای متمادی پربرکت عمر شریفشان با اداره‌ی مجمع قاریان قرآن کریم که همان هیئت سنگلج با ۱۱۳ سال سابقه‌ی قرآنی است و جزء قدیمی‌ترین خانه‌های قرآنی کشور محسوب می‌شود و نیز با اداره‌ی جلسات قرآن در مسجد شیخ فضل‌الله در خیابان بهشت و مسجدالرضای خیابان بهار تهران یکی از تأثیرگذارترین محافل قرآنی کشور را در سالهای متمادی تشکیل داد که مأمن حضور و محل پرورش بسیاری از بزرگان قرآنی از اقصی‌نقاط کشور بوده است.
در آن سال‌ها همچنین منزل استاد به‌عنوان محل مراجعه‌ی قاریان بزرگ جهان اسلام شناخته می‌شد. این قاریان به‌عنوان میهمان ایشان در منزل استاد حضور یافته و در جمع اساتید ایرانی به تلاوت قرآن می‌پرداختند. از این رو بسیاری از آثار تاریخی تلاوت‌های قاریان مصری قبل از انقلاب اسلامی که در ایران ضبط شده و پخش می‌شود مربوط به جلسات استاد مولایی است.۲
استاد مولایی علاوه بر تدریس و تربیت قاری به حفظ قرآن نیز اهتمام زیادی داشت و شاگردان خود را برای حفظ قرآن تشویق می‌کرد که استاد شهریار پرهیزکار، مرتل و حافظ کل قرآن کریم از جمله ثمرات جلسات ایشان است.
یک عمر با قرآن
استاد مولایی که در سن ۸۶ سالگی پس از عمری پربرکت و نورانی دعوت حق را لبیک گفت، خود این‌گونه از سرگذشت خود یاد می‌کند که: «اگر ۱۰۰ مرتبه‌ی دیگر هم دنیا بیایم باز هم دوست دارم با قرآن باشم؛ چون من در قرآن تمام خیر زندگی و سلامت خود و سرمایه‌ی خودم را دیدم و همه‌چیز را از قرآن دارم و این عنوانی که به‌عنوان معلم قرآن برای خودم انتخاب کردم و مشغول شدم، هنوز هم ادامه دارد و امیدوارم تا پایان عمر ادامه داشته باشد و وظیفه‌ی خودم را در قبال قرآن انجام دهم.»
رهبر معظم انقلاب همچنین در یکی از دیدارهای خود با جمعی از قاریان قرآن کریم، به کم‌نظیر بودن فعالیت قرآنی استاد مولایی در زمان قبل از انقلاب اشاره کردند و گفتند: «یک روز در کشور ما قرآن‌خوانی مهجور بود؛ گوشه‌ای در تهران یا در مشهد، کسی مثل آقای مولایی پیدا شود که عاشق قرآن باشد و زحمت بکشد و جلسه پشت جلسه برگزار کند، تا در طی سالهای متمادی تعدادی شاگرد را تربیت کند؛ آن وقت‌ها این‌طوری بود؛ این افراد در غربت بودند و در معرض، در عَلم و جلوی چشم و در تلویزیون نبودند. قرآن در جامعه‌ی ما در حکومت طاغوت محکوم بود. ما خدا را بر حکومت اسلامی و بر حاکمیت اسلام شکر می‌کنیم که امروز قرآن مایهی افتخار در کشور ماست و قرآن‌خوانی برای کشور ما مایهی آبروست؛ این از موهبت‌های اسلام است؛ این را نظام اسلامی به ما داد؛ این هدیه‌ی الهی به ما بود که قرآن در زندگی، در جان، در روح و در زبان ما وارد شد»
دیدگاهتان را بنویسید